فواید و موارد مصرف آویشن چیست؟

گیاه آویشن رسمی با نام علمی Thymus vulgaris از خانواده نعناع، به صورت درختچه ای کوتاه و پرشاخه است که شاخه های علفی آن پوشیده از برگ های متقابل و نازک می باشد. از کنار این برگ ها در قسمت فوقانی ساقه، گل های سفید ریزی به صورت چتری و منفرد می رویند.
این گیاه در برخی از نقاط ایران کشت می شود و اندام دارویی آن تمام بخش های هوایی گیاه است.

اثرات:
- ضد باکتری
- ضد التهاب
- خلط آور و ضد سرفه
- ضد اسپاسم نایژه ها
آویشن رسمی ضد التهاب و ضد سرفه و خلط آور می باشد.

موارد مصرف:
- درمان التهاب دهان، سرفه، ترشحات تنفسی، برونشیت و سیاه سرفه
- بهبود دهنده هضم و کرامپ
- برطرف نمودن بوی بد دهان
- رفع عفونت باکتریایی

موارد مصرف در طب سنتی و عامه
- به عنوان مسکن، قاعده آور، آنتی سپتیک و ضد چرک استفاده می شود.
- به طور سنتی در درمان التهاب مزمن معده، التهاب لوزه و التهاب حنجره به کار گرفته می شود.
- درمان شب ادراری کودکان و اسهال کودکان
- بهبود آسم
آویشن رسمی به طور سنتی در درمان التهاب مزمن معده، لوزه و حنجره بکار می رود.

منع مصرف:
1- افراد دارای حساسیت به گیاهان خانواده نعناع، باید از مصرف آن خودداری نمایند.
2- بیماران دارای نارسایی احتقانی قلب، انتروکولیت و گاستریت نیز نباید از آن استفاده نمایند.
3- افراد مبتلا به فشار خون بالا و صرع

مصرف در دوران بارداری:
 به دلیل اثرات قاعده آور، مصرف آن در دوران بارداری ممنوع است.

مصرف در دوران شیردهی:
 با توجه به نبود مستندات علمی بهتر است با احتیاط مصرف شود.

مصرف در کودکان:
 مصرف گیاه در کودکان عارضه جانبی خاصی ایجاد نمی کند.

احتیاط:
1- بیماران حساس به خانواده نعناع، باید زیر نظر پزشک فرآورده های آویشن را مصرف نمایند.
2- بیماران حساس به کرفس ممکن است حساسیت متقاطع به آویشن داشته باشند.
3- روغن آویشن سمی است و باید با احتیاط مصرف شود. از این روغن نباید به صورت خوراکی استفاده شود، بلکه تنها به حالت رقیق شده با دیگر روغن های حامل مناسب و به شکل موضعی مصرف شود.
4- در بیماران کبدی و نقص تیروئید، فرآورده های حاوی گیاه باید با احتیاط مصرف شود.
5- مصرف طولانی مدت یا دوز بالای تیمول، کارواکرول و فراورده های آویشن مثل تنتور و روغن تقطیر شده می توانند سمی باشند.
6- در بیماران دچار تحریک گوارشی، به علت اثرات تحریک کنندگی گوارشی باید با احتیاط مصرف شود.
7- علایم سمیت با تیمول شامل تهوع، استفراغ، درد معده، سردرد، گیجی، تشنج، کما، کلاپس قلبی و تنفسی می باشند.

آویشن در بیماران دچار تحریک گوارشی باید با احتیاط مصرف شود .


اثرات جانبی:
- روغن آویشن محرک غشای مخاطی و پوست است.
- تیمول موجود در برخی از خمیر دندان ها می تواند التهاب لب و زبان را به همراه داشته باشد.
- اسانس آویشن در فرآورده های استحمام می تواند منجر به افزایش دمای بدن و التهاب گردد.
- مصرف خوراکی آویشن و اسانس آن ممکن است سوزش معده، تهوع، استفراغ، اسهال و تحریک گوارشی ایجاد نماید.